Falklands - Ιμια

1982 – Απρίλιος. Το Βρετανικό Υπουργικό Συμβούλιο συνεδριάζει για τον τρόπο αντιμετώπισης της πιο σοβαρής κρίσης στην πρόσφατη μεταπολεμική ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου. Σε 48 ώρες επίκειται επίθεση των Αργεντινών κατά των νήσων Falklands. Οι Πολιτικοί είναι διστακτικοί. Ο Υπουργός Άμυνας John Nott υποστηρίζει ότι η απόσταση είναι απαγορευτική για ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Όμως ο Βρετανός Α/ΓΕΝ (1st Sea Lord) Admiral Sir Henry Leach έχει διαφορετική άποψη. Διακόπτει το συμβούλιο, παρακάμπτει την ιεραρχία και ζητά απ’ευθείας ακρόαση από την Πρωθυπουργό Margaret Thatcher. Διαβεβαιώνει ότι μια στρατιωτική επιχείρηση είναι εφικτή, ο στόλος είναι σε πλήρη ετοιμότητα και ότι ο ίδιος μπορεί να συγκροτήσει μία δύναμη επιχειρήσεων μέσα σε λίγες μέρες. Η αποφασιστικότητα, ο ενθουσιασμός και ο επαγγελματισμός του Ναυάρχου πείθουν την σιδηρά κυρία για ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Η μετέπειτα ιστορία είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Το κύρος και το γόητρο μίας πρώην αυτοκρατορίας αποκαθίσταται.

1996 – Ιανουάριος. Ξημερώματα της 31^ης. Η Ελλάς βιώνει τη χειρότερη κρίση μετά τη μεταπολίτευση – τα Ίμια. Το ΚΥΣΕΑ συνεδριάζει «άτυπα» στο Μέγαρο Μαξίμου. Ας εστιάσουμε στις ηγετικές μορφές των κ. Σημίτη και Ναυάρχου Λυμπέρη μέσα από τα ίδια τους τα γραπτά. Ο τότε Πρωθυπουργός γράφει για την κρίση στο βιβλίο του «Πολιτική Για Μια Δημιουργική Ελλάδα». Επιλέγω μερικές φράσεις μέσα από το βιβλίο του που αποκαλύπτουν την ψυχοσύνθεση του τότε Πρωθυπουργού της χώρας και τις προθέσεις του: «Πρόθεσή μου δεν είναι η εμπλοκή της Ελλάδας σε μία ενδεχόμενη αναμέτρηση με άγνωστες προεκτάσεις...»«Ήθελα να αποφύγω τη δημιουργία της εντύπωσης ότι βρισκόμαστε μπροστά σε πολεμική κρίση. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και έπρεπε να αντιμετωπιστεί με πολιτικά μέσα κι όχι με μία στρατιωτική επιχείρηση» (σελ. 63). Από αυτά καταλαβαίνουμε ότι η Πολιτική ηγεσία έχει πάρει ήδη τις αποφάσεις της. Έχει επιλέξει την μη σύγκρουση. Το κύρος και το γόητρο της χώρας βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα. Η αγωνία του δε για απεμπλοκή είναι κάτι παραπάνω απο φανερή στη φράση του: «Αρχίζει να διαφαίνεται η προοπτική εξόδου από την κρίση» (σελ. 67). Όμως κάπου εκεί που η κρίση αποκλιμακωνόταν, οι Τούρκοι κάνουν κίνηση αιφνιδιασμού και καταλαμβάνουν τη Δυτική Ίμια. Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων έχει έρθει. Στο σημείο αυτό ας δούμε τι λέει ο ίδιος ο Ναύαρχος Λυμπέρης στο βιβλίο του "Εθνική Στρατηγική και Χειρισμός Κρίσεων" (σελ. 186), όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας του θέτει μία σαφή ερώτηση: «... πως βλέπει ο Α/ΓΕΕΘΑ το αποτέλεσμα ενδεχόμενης σύγκρουσης;». Απαντά ο Ναύαρχος: «Έχουμε τακτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου και στο ξεκίνημα θα τους καταφέρουμε ένα γερό κτύπημα με την Αεροπορία και το Ναυτικό. Η σύγκρουση ίσως κλιμακωθεί. Δεν μπορώ να σας βεβαιώσω ότι έχω τη νίκη στο πιάτο. Θα πολεμήσουμε για να νικήσουμε». Η προηγούμενη φράση μεταφράζεται με άλλα λόγια «...ναι μεν μπορούμε αλλά μπορεί και όχι, άρα η απόφαση είναι δική σου». Αυτό ήταν..., μετά από αυτή την «προσεκτική» απάντηση και με δεδομένες τις προθέσεις του κ. Σημίτη, η απόφαση της Πολιτικής ηγεσίας ήταν δεδομένη και τα αποτελέσματα είναι επίσης γνωστά.

Ο παραλληλισμός των δύο συμβάντων είναι αναπόφευκτος. Από τη μία, βούληση και αποφασιστικότητα, από την άλλη ανασφάλειες, επιφυλακτικότητα, φοβία. Τα συμπεράσματα δικά σας...