Ο Αγών μου...

Κι εκεί που όλοι νόμιζαν ότι η τρομοκρατία στην Ελλάδα είχε τελειώσει, νάσου οι επιθέσεις σε Αστυνομικά Τμήματα και βέβαια η προκήρυξη στην Ελευθεροτυπία (για να μην ξεχνιόμαστε) στα πρότυπα της 17Ν. Τη διάβασα προσεκτικά. Αντιγράφω ένα απόσπασμα από την αρχή γιατί έχει ενδιαφέρον:

"Οι τελευταίες Κυβερνήσεις στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού και της προσαρμογής στο νέο περιβάλλον των ελεύθερων αγορών, επιτίθενται σε κατακτήσεις που αφορούν την εργασία, την υγεία, τους μισθούς και τις συντάξεις, τη δημόσια περίθαλψη των εργαζομένων. Προωθούν με κάθε μέσο την πολιτική αναδιανομής του πλούτου από τα χαμηλά ταξικά στρώματα προς τα υψηλά, εφαρμόζουν πολιτικές που πριμοδοτούν τη "νέα οικονομία" του χρηματιστηριακού τζόγου και περιθωριοποιούν όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας προς χάριν των πολυεθνικών."

Αυτά και άλλα πολλά λέει στην προκήρυξη. Ομολογουμένως η καταγραφή των σύγχρονων κοινωνικο-οικονομικών προβλημάτων, δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αν και οι θεωρείες περί γενικευμένης συνομωσίας κατά των χαμηλών τάξεων δεν με βρίσκουν σύμφωνο, είναι ωστόσο γεγονός ότι η σύγχρονη κοινωνία είναι εγκλωβισμένη σε μιά δίνη προβλημάτων. Ασφυκτιά οικονομικά καθώς παρασύρεται και από τις σειρήνες του υπερκαταναλωτισμού. Οι σύγχρονοι Έλληνες είναι σε μεγάλο προσοστό οικονομικοί σκλάβοι των τραπεζών. Στην προσπάθειά τους δε για περισσότερη ευμάρεια βουλιάζουν όλο και περισσότερο στα χρέη. Βιώνουμε περίοδο ψευδο-ευημερίας, μιάς εικονικής ευημερίας δυτικών προτύπων. Σε αυτό δε το σημείο συμφωνούν τόσο οι αριστεροί όσο και οι ριζοσπαστικοί δεξιοί.

Με λίγα λόγια οι νεο-τρομοκράτες το έχουν εντοπίσει το πρόβλημα και προσπαθούν να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές των Ελλήνων. Όμως κάπου εκεί αρχίζει να χάνεται η μπάλλα. Αυτή η δαιμονοποίηση των πάντων, πολιτικών, επιχειρηματιών και κυρίως των αστυνομικών είναι λίγο "πασέ". Προφανώς οι συντάκτες της προκήρυξης δεν έχουν πάει σε άλλες δυτικές ευνομούμενες χώρες για να δούν πως συμπεριφέρονται οι αστυνομικοί, αλλά και πόσο λιγότερες ελευθερίες απολαμβάνουν οι πολίτες. Δε λέω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στην κοινωνία μας. Αλλά με το να ρίξουμε μερικές σφαίρες και να καθαρίσουμε και κανα "μπάτσο" θα το λύσουμε;

Η κοινωνία μας και αναφέρομαι στην Ελληνική κοινωνία πάσχει κυρίως από την έλειψη αρχών και αξιών στην σύγχρονη αστική τάξη. Προσωπικά δεν με πειράζει τόσο η υπερβολική χλιδή που απολαμβάνουν κάποιοι γύρω μου. Με ενοχλεί όμως ο τρόπος με την οποία έχει αυτή αποκτηθεί. Δεν με ενοχλούν τόσο οι κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες. Ο ανισότητες είναι δεδομένες σε όλα τα κοινωνικά "οικοσυστήματα". Με ενοχλεί όμως όταν το σύστημα στο οποίο ζω, εργάζομαι, μορφώνομαι, δεν μου έχει εξασφαλίσει το θεσμικό πλαίσιο και τα κατάλληλα κριτήρια αξιολόγησης, για να έχω τουλάχιστον ίσες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους και να αποκτήσω - με την αξία μου - το κοινωνικό και κυρίως οικονομικό status που επιθυμώ. Η μάλλον καλύτερα δεν με πείθει ότι αυτός είμαι γιατί αυτό μου αξίζει.

Με την ίδια λογική των τρομοκρατών μου φταίει λοιπόν το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, οι βαρώνοι των media και οι πολιτικοί οι οποίοι διαπλέκονται μαζί τους. Αυτοί οι τελευταίοι που θα έπρεπε να είναι θεματοφύλακες αποδείχθηκαν τελικά επιρρεπείς στη διαφθορά και τον εύκολο πλουτισμό. Έτσι είναι... Κι όμως αυτούς τους πολιτικούς κάποια πρόβατα-ψηφοφόροι τους έχουν αναδείξει. Κάποια θλιβερά ανθρωπάκια που στο όνομα του βολέματος και του ρουσφετιού, πούλησαν την ψήφο τους, το μόνο όπλο που μας έχει απομείνει στη σύγχρονη δημοκρατία, σε ανεπαρκείς πολιτικούς. Δηλαδή με τη λογική του Επαναστατικού Αγώνα να βγούμε με τα όπλα και να καθαρίζουμε τα στρατιωτάκια των κομματικών νεολαιών ή τους αμόρφωτους τηλεθεατές της Πάνια και του "Fame Story" που τόσο ξέρουν, τόσο καταλαβαίνουν και ανάλογα ψηφίζουν.

Τι φταίει τελικά; Πολλά φταίνε, το κεφάλι μας το ξερό φταίει, εμείς φταίμε. Μήπως χρειάζεται να κάνουμε format στο "σκληρό δίσκο" της πολιτικής ζωής μας και να εγκαταστήσουμε νέο "λειτουργικό σύστημα;" Και πως θα γίνει αυτό θα μου πείτε, με πόλεμο, με πραξικόπημα, με "επανάσταση" τύπου '67; Δεν ξέρω..., Πολιτικές λύσεις υπάρχουν, πάντως όχι με γκαζάκια, κουκουλοφόρους και "επαναστατικούς αγώνες"