Όχι στην Παλιά Πόλη

Ελλάδα 2017 μ.Χ. Το φιλελεύθερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της «Νέας Πορείας» έρχεται στην εξουσία, αφού σαρώνει στις εκλογές με ποσοστό 49% με την βοήθεια των αλλοδαπών ψηφοφόρων και της αποχής. Με προεδρικό διάταγμα απαγορεύεται η ανάρτηση της σημαίας. Ακολουθούν νυχτερινοί εμπρησμοί των εκκλησιών, απαγόρευση της δημόσιας έκθεσης των θρησκευτικών συμβόλων και των θρησκευτικών γάμων και επιβολή της υποχρεωτικής καύσης των νεκρών. Ο Αρχιεπίσκοπος τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό και αποβιώνει λίγο αργότερα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Σε όλους τους μετανάστες χορηγείται το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Στην Κύπρο επιβάλλεται το σχέδιο Ουίλιαμς, κακέκτυπο του αλήστου μνήμης σχεδίου Ανάν. Με την νέα «αντιτρομοκρατική» και «αντιφασιστική» νομοθεσία τα εθνικιστικά κόμματα τίθενται εκτός νόμου. Την θέση των κομμάτων που απαγορεύονται παίρνουν κάποια «φιλελεύθερα» κόμματα των επιχειρηματιών για να προσδώσουν νομιμότητα στο πολιτικό παιχνίδι. Η πολυεθνική αστυνομία αναλαμβάνει την τήρηση της τάξεως. Η μοναδική αντίδραση προέρχεται από την οργάνωση της «Μάχης» που έχει την έδρα της στην Παλιά Πόλη των Αθηνών.

Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα μας γράφει στο νέο βιβλίο του ο εκλεκτός δημοσιογράφος Νίκος Χιδίρογλου. Το έργο του είναι ομολογουμένως ιδιαίτερα πρωτότυπο, αν όχι μοναδικό για τα Ελληνικά δεδομένα. Ο ίδιος ο συγγραφέας ανήκει θα έλεγα στην κατηγορία των Δεξιών διαννοούμενων (σπάνιο είδος) και αρθρώνει έναν πολιτικό λόγο, τόσο μεστό που ξαφνιάζει ευχάριστα ακόμη και όσους νοιώθουν ότι ανήκουν πολιτικά σε άλλους χώρους. Αυτό που μου άρεσε στο βιβλίο είναι ότι περιγράφει ένα Οργουελικό μέλλον με τόση ακρίβεια, που θα έλεγε κανείς ότι ο συγγραφέας του στ' αλήθεια έχει ζήσει αυτά που γράφει. Μια πιό προσεκτική ανάγνωση κάνει τον αναγνώστη να καταλάβει ότι ο συγγραφέας δεν κάνει τίποτ' άλλο από μία προβολή της παρούσας κατάστασης στο μέλλον με μία ωστόσο υπερθετική αναγωγή που σίγουρα σε ανατριχιάζει. Ακόμα και οι χαρακτήρες του βιβλίου δεν απέχουν από υπάρχουσες μορφές του σήμερα. Τέλος οι σελίδες του βιβλίου έχουν έντονο το άρωμα της Ελλάδας χωρίς άναρθρες εθνικοπατριωτικές κορώνες, γι' αυτό θα αρέσει σε πολύ κόσμο. Δεν έχω τι άλλο να προσθέσω. Μπράβο Νίκο.